Platformwerkers in de krappe arbeidsmarkt: een vloek of zegen?
06-10-2022
De arbeidsmarkt bevindt zich in een bijzondere situatie. Het lijkt erop dat elke branche, elk bedrijf op zoek is naar personeel. De vacatures vliegen je om de oren. Zo zag ik bij de Burger King in Amsterdam zelfs grote posters op hun ruiten hangen met wat je daar als vaste kracht per uur kan verdienen. Meer aandacht voor de zoektocht naar personeel dus dan de verkoop van burgers. Zijn platformwerkers een toegevoegde waarde of juist niet in deze tijd?
De opkomst van het ‘platform-werken’ lijkt niet te stuiten (ondanks de vele rechten-issues). Steeds meer mensen kiezen ervoor om via deze weg hun werkende leven in te vullen. Niet meer vast in dienst, maar eigen baas zijn en ‘klussen’ regelen via verschillende gespecialiseerde platformen.
De drang naar meer vrijheid, meer persoonlijk welzijn en maatschappelijke voldoening. Is die wel te verenigen met de enorme krapte die we nu ervaren op de arbeidsmarkt?
Freelancers, jong en oud(er), vinden de weg naar hun volgende klus steeds meer via opkomende platformen. Denk hierbij aan Temper, die met hun slimme app mensen zelf hun shifts laat inplannen. Of Qommunity, dat naast het vinden van een klus ook inzet op groei in kennis en je netwerk. Of Teun, dat zich richt op de betere vakmensen in de bouw. Stuk voor stuk groeiende platformen die inspelen op de wens van werknemers om meer vrijheid te genieten in hun werkende bestaan. Naast vrijheid, lijken ook transparantie en ‘weten waar je het voor doet’ toenemende waarden binnen de arbeidsmarkt.
In ons bedrijf krijg ik regelmatig sollicitanten over de vloer. Ze worden onder andere aangetrokken door de ambitie om impact te maken in de wereld in plaats van te focussen op geld verdienen voor de grotere concerns. Daar wil een grote groep blijkbaar van af. Ze ervaren veel druk om meer marge te moeten maken, druk van collega’s onderling of van hun veeleisende managers. En neem daarbij in ogenschouw dat er niet altijd oog is voor het welzijn van de werknemer, maatschappij of milieu, dan is het niet vreemd dat mensen het idee hebben vooral hard te moeten werken voor de portemonnee van de aandeelhouders.
Die ratrace waar velen in zitten kost veel energie en is een lastige om uit te komen. Vooral omdat er vaak ook de zekerheid van een goed salaris mee is gemoeid. Maar toch lijkt het erop dat deze groep steeds meer bereid is een stuk (financiële) zekerheid in te leveren voor een baan (of klus) die hen meer energie en voldoening geeft.
De drang naar meer vrijheid, meer persoonlijk welzijn en maatschappelijke voldoening. Is die wel te verenigen met de enorme krapte die we nu ervaren op de arbeidsmarkt? Ik denk van wel. En juist met de inzet van platformwerkers. Want met die platformen is er een grote mate van flexibiliteit; mensen zijn inzetbaar op verschillende posities op verschillende momenten wat een betere verdeling van arbeidscapaciteit met zich mee brengt. En doordat er veel divers werk beschikbaar is, ontwikkelen mensen zich breder qua kennis en kunde, maar ook krijgen ze een uitgebreider (sociaal) netwerk.
En de maatschappelijke impact? Gelukkig zijn hier steeds meer bedrijven actief mee bezig en ik moedig hen graag aan de weg naar de ‘flex-werk-platformen’ te vinden. Want daar zitten steeds vaker de gemotiveerde 40-er die gedreven is zijn kennis en energie in te zetten om de wereld een beetje beter te maken. Dus: ondernemer, ben je op zoek naar goed personeel? Probeer eens een platform in plaats van een poster!
